Salar de Uyuni(ek)
Door: Arno en Sanne
Blijf op de hoogte en volg Arno en Sanne
01 Juni 2009 | Bolivia, Uyuni
We komen aan in Uyuni en denken beiden hetzelfde; “Wat zijn wij blij dat we al een tour geregeld hebben en dat we zo kort mogelijk in dit stadje blijven!” Uyuni, een kansloos stadje waar iedere avond de lokale disco de lokale Andes tonen dreunt en waar de inwoners zich bezatten omdat het leven hier geen enkel perspectief biedt. Toch ligt dit stadje aan een van de mooiste plekken die we gezien hebben op onze wereldreis....Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte in de wereld. 's Ochtends ontmoeten we onze Spaanstalige chauffeur waar we de komende drie dagen mee op pad gaan. We hebben ervoor gekozen om een beetje de luxere tour variant te boeken. Dit betekent met z'n tweeën in de jeep, slapen in normale hotels en stoppen waar, wanneer en hoe lang we willen. Achteraf zijn we blij dat we deze keuze hebben gemaakt. We hebben super veel tijd kunnen doorbrengen op de zoutvlaktes en alles was heerlijk relaxed.
We vertrekken uit Uyuni en bezoeken een zoutfabriekje aan de rand van de zoutvlaktes. Vervolgens draaien we met de jeep de zoutvlaktes op en wordt ons een eerste blik gegund op de kegelvormige zoutbergjes. Erg mooi en eigenlijk is alles vanaf nu onbeschrijfelijk. We rijden verder de zoutvlaktes op en genieten van het oneindige uitzicht, de prachtige witte zout patronen en het onwerkelijke perspectief. We zijn helemaal alleen op de zoutvlaktes omdat wij door de luxe variant plekken bezoeken die andere toeristen niet aandoen. We hebben dus alle tijd om al dit prachtigs tot ons door te laten dringen. We hebben de hele dag doorgebracht op de zoutvlaktes, super! We brengen de nacht door in een hotel dat volledig gebouwd is van zout (hoe kan het ook anders...). Het vriest 's nachts minstens 10 graden op de zoutvlaktes, maar gelukkig merken wij daar niks van; heerlijk warm en goed geslapen dankzij de dikke dekens en een kachel!
De tweede dag brengen we een bezoek aan het eiland Inchawasi. Een eiland midden in de zoutvlaktes en voorzien van duizenden cactussen, soms wel 12 meter hoog en 120 jaar oud. We schieten nog wat mooie plaatjes op de zoutvlakte en rijden vervolgens door naar een duizenden jaren oud Inca graf en een recent ontdekte grot. We rijden de hele tweede dag door wisselende landschappen met prachtige vergezichten en diverse hooggelegen meren. We eindigen de dag in ons tweede hotel, in the middle of nowhere, gebouwd tegen een bergwand aan en midden in de woestijn. Op 4500 meter hoogte genieten we van het diner en gaan vroeg slapen. Wat zijn we moe van alle indrukken en de hoogte!
De laatste dag staan we al om 5.00 uur op (koud!). Er is geen stroom in het hotel en dus ontbijten we bij kaarslicht. We vertrekken om 6.00 uur en bezoeken eerst de beroemde Arbol de Piedra van Dali (boom van steen). We rijden door naar Laguna Colorado. Een groot meer dat op deze vroegte nog blauw-wit kleurt. ' s Middags komen we hier terug en is het hele meer rood gekleurd. De zon verwarmt gedurende de dag de algen in het meer, waardoor het meer een rode kleur krijgt. Het meer wordt bevolkt door honderden roze flamingo's. Ongelofelijk om deze beesten weer tegen te komen op deze hoogte. We bezoeken de geisers op de Sol de Manana en nemen een verwarmende duik in de Hot Spring op 4700 meter, een heerlijk warm natuurlijk bad! Na weer droog achter de oren te zijn, genieten we van de rit door een ruw en afwisselend landschap. Bergen in verschillende kleuren trekken aan ons voorbij. Grote rotsblokken liggen verspreid over de vlaktes, lang geleden “neergelegd” door een stevige vulkaan uitbarsting. We genieten van Laguna Blanco en Laguna Verde (groene meer) aan de voet van de vulkaan Licancabur. Deze vulkaan hadden we ook al vanaf de ander kant bewonderd; vanuit San Pedro de Atacama in Chili. Grappig idee om weer zo dicht bij Chili te zijn. Op de weg terug lunchen we bij het inmiddels rood gekleurde meer Laguna Colorado en rijden vervolgens een lange rit terug naar Uyuni. We trakteren onszelf maar weer eens op pizza (echt hele goede in een door een Amerikaan gerunde tent). Moe, maar voldaan gaan we slapen. Wat een trip en wat een ervaring!
De volgende dag weer vroeg op. We hebben een busrit geboekt naar Tupiza. We vertrekken om 6.00 uur in de ochtend en de rit is verkocht als een 6 uur durende rit. Helaas waren ze vergeten te vertellen dat de rit wel 2,5 uur onderbroken wordt in een of ander dorpje. Waarom weet niemand en dus wachten we rustig (en toch ook een beetje geïrriteerd) totdat de reis weer verder gaat. We dachten dat de Bolivianen toch wat beter waren in plannen en regelen, maar hier zijn we wederom getuigen van de Zuid Amerikaanse inefficientie. Na 2,5 uur stil te hebben gestaan moet alles nog op het laatste moment de bus in. En dat is in dit soort landen niet weinig... Na 8,5 uur komen we aan in Tupiza, 2,5 uur van de grens met Argentinië.
De volgende dag starten we met onze triathlon. Het wordt onverwacht een super mooie dag. Tupiza ligt op 2800 meter en dus is de temperatuur weer wat aangenamer. Het stadje wordt omringd door een berglandschap, dat zo uit een heuse Western film afkomstig is. De triathlon start met een rit in een busje naar verschillende prachtige uitzichtspunten, rondom het stadje. We verbazen ons over het indrukwekkende landschap. We lunchen met uitzicht op rode vulkanische bergen. Na de lunch starten we met het tweede onderdeel, een rit per paard, dwars door de rode bergen. We wanen ons in een cowboyfilm en horen zachtjes op de achtergrond de muziek van Ennio Morricone. Even verderop zijn de dagen van Butch Kassidy en de Sundance Kid ten einde gekomen. We kunnen de sfeer van die dagen proeven. De paardrijrit is fantastisch en biedt onbeschrijfelijke uitzichten. Het derde onderdeel is een downhill afdaling van 17 km per mountainbike. Zoevend door het landschap komen we uiteindelijk weer in het stadje aan. Het was een mooie dag en een perfecte afsluiting van Bolivia. Wat een heerlijk land. Aardige mensen, indrukwekkend en onbeschrijfelijk landschap en leuke stadjes (op Uyuni na...;-).
Hasta Luego en op naar Noord- Argentina!
Arno en Sanne
En ook nu weer, de top 10:
1. Salar de Uyuni
2. Zout, zout en nog eens zout
3. Bolivianen
4. La Paz; geen westerse ketens!
5. Pizza!
6. Sucre is de echte hoofdstad
7. De mijnwerkers in Potosi
8. Cowboyland in Tupiza
9. Bitterballen in la Paz
10. De grensovergang met Argentinie
We vertrekken uit Uyuni en bezoeken een zoutfabriekje aan de rand van de zoutvlaktes. Vervolgens draaien we met de jeep de zoutvlaktes op en wordt ons een eerste blik gegund op de kegelvormige zoutbergjes. Erg mooi en eigenlijk is alles vanaf nu onbeschrijfelijk. We rijden verder de zoutvlaktes op en genieten van het oneindige uitzicht, de prachtige witte zout patronen en het onwerkelijke perspectief. We zijn helemaal alleen op de zoutvlaktes omdat wij door de luxe variant plekken bezoeken die andere toeristen niet aandoen. We hebben dus alle tijd om al dit prachtigs tot ons door te laten dringen. We hebben de hele dag doorgebracht op de zoutvlaktes, super! We brengen de nacht door in een hotel dat volledig gebouwd is van zout (hoe kan het ook anders...). Het vriest 's nachts minstens 10 graden op de zoutvlaktes, maar gelukkig merken wij daar niks van; heerlijk warm en goed geslapen dankzij de dikke dekens en een kachel!
De tweede dag brengen we een bezoek aan het eiland Inchawasi. Een eiland midden in de zoutvlaktes en voorzien van duizenden cactussen, soms wel 12 meter hoog en 120 jaar oud. We schieten nog wat mooie plaatjes op de zoutvlakte en rijden vervolgens door naar een duizenden jaren oud Inca graf en een recent ontdekte grot. We rijden de hele tweede dag door wisselende landschappen met prachtige vergezichten en diverse hooggelegen meren. We eindigen de dag in ons tweede hotel, in the middle of nowhere, gebouwd tegen een bergwand aan en midden in de woestijn. Op 4500 meter hoogte genieten we van het diner en gaan vroeg slapen. Wat zijn we moe van alle indrukken en de hoogte!
De laatste dag staan we al om 5.00 uur op (koud!). Er is geen stroom in het hotel en dus ontbijten we bij kaarslicht. We vertrekken om 6.00 uur en bezoeken eerst de beroemde Arbol de Piedra van Dali (boom van steen). We rijden door naar Laguna Colorado. Een groot meer dat op deze vroegte nog blauw-wit kleurt. ' s Middags komen we hier terug en is het hele meer rood gekleurd. De zon verwarmt gedurende de dag de algen in het meer, waardoor het meer een rode kleur krijgt. Het meer wordt bevolkt door honderden roze flamingo's. Ongelofelijk om deze beesten weer tegen te komen op deze hoogte. We bezoeken de geisers op de Sol de Manana en nemen een verwarmende duik in de Hot Spring op 4700 meter, een heerlijk warm natuurlijk bad! Na weer droog achter de oren te zijn, genieten we van de rit door een ruw en afwisselend landschap. Bergen in verschillende kleuren trekken aan ons voorbij. Grote rotsblokken liggen verspreid over de vlaktes, lang geleden “neergelegd” door een stevige vulkaan uitbarsting. We genieten van Laguna Blanco en Laguna Verde (groene meer) aan de voet van de vulkaan Licancabur. Deze vulkaan hadden we ook al vanaf de ander kant bewonderd; vanuit San Pedro de Atacama in Chili. Grappig idee om weer zo dicht bij Chili te zijn. Op de weg terug lunchen we bij het inmiddels rood gekleurde meer Laguna Colorado en rijden vervolgens een lange rit terug naar Uyuni. We trakteren onszelf maar weer eens op pizza (echt hele goede in een door een Amerikaan gerunde tent). Moe, maar voldaan gaan we slapen. Wat een trip en wat een ervaring!
De volgende dag weer vroeg op. We hebben een busrit geboekt naar Tupiza. We vertrekken om 6.00 uur in de ochtend en de rit is verkocht als een 6 uur durende rit. Helaas waren ze vergeten te vertellen dat de rit wel 2,5 uur onderbroken wordt in een of ander dorpje. Waarom weet niemand en dus wachten we rustig (en toch ook een beetje geïrriteerd) totdat de reis weer verder gaat. We dachten dat de Bolivianen toch wat beter waren in plannen en regelen, maar hier zijn we wederom getuigen van de Zuid Amerikaanse inefficientie. Na 2,5 uur stil te hebben gestaan moet alles nog op het laatste moment de bus in. En dat is in dit soort landen niet weinig... Na 8,5 uur komen we aan in Tupiza, 2,5 uur van de grens met Argentinië.
De volgende dag starten we met onze triathlon. Het wordt onverwacht een super mooie dag. Tupiza ligt op 2800 meter en dus is de temperatuur weer wat aangenamer. Het stadje wordt omringd door een berglandschap, dat zo uit een heuse Western film afkomstig is. De triathlon start met een rit in een busje naar verschillende prachtige uitzichtspunten, rondom het stadje. We verbazen ons over het indrukwekkende landschap. We lunchen met uitzicht op rode vulkanische bergen. Na de lunch starten we met het tweede onderdeel, een rit per paard, dwars door de rode bergen. We wanen ons in een cowboyfilm en horen zachtjes op de achtergrond de muziek van Ennio Morricone. Even verderop zijn de dagen van Butch Kassidy en de Sundance Kid ten einde gekomen. We kunnen de sfeer van die dagen proeven. De paardrijrit is fantastisch en biedt onbeschrijfelijke uitzichten. Het derde onderdeel is een downhill afdaling van 17 km per mountainbike. Zoevend door het landschap komen we uiteindelijk weer in het stadje aan. Het was een mooie dag en een perfecte afsluiting van Bolivia. Wat een heerlijk land. Aardige mensen, indrukwekkend en onbeschrijfelijk landschap en leuke stadjes (op Uyuni na...;-).
Hasta Luego en op naar Noord- Argentina!
Arno en Sanne
En ook nu weer, de top 10:
1. Salar de Uyuni
2. Zout, zout en nog eens zout
3. Bolivianen
4. La Paz; geen westerse ketens!
5. Pizza!
6. Sucre is de echte hoofdstad
7. De mijnwerkers in Potosi
8. Cowboyland in Tupiza
9. Bitterballen in la Paz
10. De grensovergang met Argentinie
-
02 Juni 2009 - 04:27
Karin:
Lachen die fotos! Enjoy de laatste weken... gek hoor! Hasta pronto (sept) Liefs -
02 Juni 2009 - 07:42
Nicole:
Wat een prachtige plaatjes weer! Uit ervaring; slimme keus hier gaan basic tour te nemen! Wij sliepen in een smurfendorp met bedjes voor smurfen en 1 douche op serieus 60 mensen. Wel gezellig:)
Kus Nic -
02 Juni 2009 - 08:54
Kris:
Gaaf zeg die zoutvlaktes, heel mooi! En zus zie ik jou nu op een paard??? (haha) Gaaf jullie verhaal weer! 1 juni > Jullie laatste maand van de Wereldreis is officieel ingegaan! Check jullie inbox even ik heb een cadeautje voor jullie als afsluiting van de Wereldreis. Lekker genieten tot weer het maximale! Heel veel liefs, Kris -
02 Juni 2009 - 11:36
Maria:
dag lieve wereldreizigers. Het houdt (nog lang) niet op met jullie schitterende verhalen en foto's. Wat een document voor de toekomst: een boek waard!! Hou deze website tot in lengte van jaren online, kunnen wij ook na jullie wereldreis met jullie blijven (na)genieten. Liefs en groetjes, Maria. -
02 Juni 2009 - 16:07
Rikkert:
Wat een onwerkelijke foto's. supermooi.
Geniet nog even van de laatste maand! -
03 Juni 2009 - 12:12
Inge:
Lieve nicht en Arno, eindelijk weer even een berichtje van mij! Helaas kan ik de foto's niet bewonderen vanuit het Italiaanse ziekenhuis, maar de verhalen beloven heel wat moois! Leuk hoor! Geniet nog even van de laatste maand en van elkaar natuurlijk! Dikke kus xxx -
03 Juni 2009 - 19:36
Nynke:
Wat een geweldige foto's. Haha! Maar... paardrijden!?! Het moet niet gekker worden! Enge insecten in een donker bos zijn tot daar aan toe, maar paarden... ;-) -
09 Juni 2009 - 23:22
Marco En Sabrina:
Ha die Arno en Sanne,
Wij zijn het, jullie "Roebeltjes vrienden'...hahaha..dat is alweer lang geleden he! We hebben het nog vaak over onze reis van vorig jaar en daar horen jullie natuurlijk ook bij! Onze reis was in een woord: TOP. We willen al zolang contact maken, dus bij deze, bijna een jaar later en jullie komen alweer bijna naar huis! Ongelovelijk.
Geniet ervan, kom veilig thuis en als jullie zin hebben en een beetje zijn bijgekomen van het thuis-zijn, bel ons want we hebben fantastisch nieuws!
Heel veel groeten en heel veel plezier!!!
Marco en Sabrina
Transsiberie Express 2008
amsterdam0307@gmail.com -
10 Juni 2009 - 20:01
Dianne:
Wat een fantastische foto's!!
Liefs Dianne -
10 Juni 2009 - 21:14
Thomas En Lee:
Hi lieve San en Arno,
Eindelijk weer even de tijd genomen om jullie site bij te lezen en kijken. Hele mooie foto's en dito verhalen. Natuurlijk hebben we afgelopen weekend al veel 'life' gehoord van jullie via skype, toch weer leuk om het hier te lezen en bekijken.
Nog 3 weken, dan zien we elkaar weer. Wij kijken ernaar uit. Pluk nog iedere dag van de wereldreis en neem deze onvergetelijke herinnering mee naar NL! Liefs Tommie, Lee en onze kleine Cecile
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
